Өлеңдер ✍️

Тауға неге кеттің сен тұман басқан?
Менің махаббатымнан не бар асқан.
Шаштарымда ерніңнің ізі қалды,
Тарқат оны, сүйіктім, ойланбастан.
«Ару!» дедің. Ал əлем ол бір жұмбақ.
Жүрек салқын, денем – от, тілім құрғақ.
«Саған арнап жыр жаздым» десем егер,
Жүрекке жол табар ма ең, үнін тыңдап?
«Ыстық сенің құшағың...» дедің талай,
Келмей қалдың бірақта,
Оның қалай?
Өзіңменен қоштасқан сол өзеннің
Жағасында – жабырқау қалың тоғай.
Жел аймалап, «Сүй, қане, мені!» дей ме,
Қарлы таулар бір күні ерімей ме.
Махаббаттан, сенен де шаршап сонда,
Қайран жүрек бəрінен жерімей ме.
... Қарлы таулар басында – тағы тұман.
«Сүйемін» деп айтпасаң, жаным – күмəн...
Махаббатың мені өзі іздеп келсін,
Мен осындай əйелмін, сабыр қылам