Өлеңдер ✍️

Қарашы дос, сауылдайды жапырақ,
Қарағайды күз жұлмалап жатыр-ақ.
Басын иіп ең соңғы оның сүйгені –
Өзіміздің туған асыл топырақ.
Жапырақтың аз болса да өмірі,
Жабырқамай кетті бірақ көңілі.
Көктем, жазда қарт теректі жасартып,
Гүл-гүл жайнап тұрды өскен өңірі.
Өлім деген бос шу емес тегінде,
Арманым бар, аңсарым бар менің де.
Ойға алғаным орындалса болғаны,
Артық өмір тілеу жоқ қой пейілде.
Арман деген жаралмаса егер де,
Өлім деген өршеленіп келер ме?!
Өмір онда ойыншықтан кем болып,
Тəттілігін тарттырар ма, берер ме!