Өлеңдер ✍️

Шегірткенің əлегі егіндікте шарқ ұрған,
Баданадай дəн еді, жеп бітіпті антұрған,
Ұнжырғасы түсті елдің, алды жоқтың алқымнан,
Сор əкелді халыққа, жұрт ызалы, шегіртке.
Қанаттары қып-қызыл, өзі сары, өрнекті,
Бұлттай төніп аспаннан, ызың қағып ол жетті.
Жаздай төккен тер кетті көріп небір бейкетті,
Қайда ұшарын біледі қайырымсыз шегіртке.
Сыңайы жоқ жасқанған, қардай жауды аспаннан,
Көзді ашып жұмғанша жортуылы басталған.
Типал еттің бəрін де жанарлардан жас тамған,
Ашуы қозып халықтың аһ ұрады, шегіртке!
Сары шекпен жамылып сайран құрған жəндіксің,
Түнек етіп, аспанды, күннің өзін қалғыттың.
Жайпап бүкіл егінді, ақыл, есті дал қапсың,
Өлім менен аштықты сен əкелдің, шегіртке