Өлеңдер ✍️

Бір сұлуға кезігіп ем таңертең,
Сол боп шықты қылығы бал жанеркем.
Мұндай сəтті көрген жоқ-ау əлі өлкем,
Омырауына жұпарлы қондырды мені.
Қаршығадай шарықтатты аспанға,
Желпіндіріп қондырды бір асқарға.
Өзен тасып, су іше алмай сасқанда,
Сулы бұлақтай сусындатты мені.
Құсқа айналдым, бақта сосын сайрадым,
Құлақ тікті тыңдайын деп аймағым.
Нұрлы жүзін көрсем-ау деп ойладым,
Ақ тамақтағы меңдері өлтірді мені.
Осы екен ғой жанның сусар бұлағы,
Қанша көрсең көздің қанбас құмары,
Ақ тамақтың асты зəмзəм бұлағы,
Сүйіп едім, қандырды мені.
Деді маған: «Қаражаоғлан адаспа,
Белгі тақпа қадірі жоқ ағашқа,
Жөн білмейтін ессіздермен жараспа»,
Құшақтады мойнымнан, түзеді мені.