Тақпақтар ✍️

Отырмадым текке мен:
Шарлап ішін бөлменің —
Қолыма алдым еппенен
Атамның бір орденін.
Дәл алдыма қойдым мен,
Шаңын қолмен сүрттім де.
Әсем еді, ой, неткен,
Қап,
көрмеді-ау жұрт бірге.
Көрдім жалғыз отырып,
Менде ешкімнің жоқ ісі.
Жазуы бар,
Оқылық,
Міне:
«Отан со-ғы-сы».
Қумақ болған зұлымдар
Бізді жайлы қоныстан.
«Жауға қарсы тұрыңдар!» —
Менің атам соғысқан.
Біздің әскер —
мықты күш,
Жасады ерлік атам да.
Жау жеңілді,
Бітті ұрыс,
Аман қалды Отан да.
Айрылмадық қоныстан,
Отымыз да өшпеген.
(Атам...
сонда...
соғыстан...
Келмей қалса не істер ем?
Маңдайымнан сүйіп кім,
Деп:
«Немерем ер жеттің»,
Мейірімін құйып кіл,
Ертегі айтып бермек кім?)
Көзіме жас толды да,
Енді ештеңе көрмедім.
...Қойдым еппен орнына
Мен атамның орденін.