Бозторғай шырылдайсың жерге түспей,
Мен жүрмін кешке дейін тамақ ішпей.
Ат қылып ақ таяқты.....

Туған жер, сай мен сала аймағында,
Ән шырқап қазақ, қырғыз жайлауында.
Салқын су, самал жел, жұпар аңқып,
Менің де әсер бердің сайрауыма.

Қайырмасы:
Туған жер, туған жер,
Балапан, көбелек......

Ойжайлау, шөбің шүйгін, суың дәрі,
Болады халқыменен ақын сәні.
Ойжайлау!
Берейін әнге шырқап ортаңызда,
Жиналған елім-жұртым, жас пен кәрі.
Ойжайлау!

Қайырмасы:
Ақ шәйнек, сары самаурын тұрса қайнап,
Отырса қыз-бозбала күліп-ойнап,
Киінген қызғалдақтай......

Мінгенім астымдағы Көкшолақ-ты,
Жалы жоқ, құйрығы жоқ, шоп-шолақ-ты.
Ей, қыздар, кедейсінбей өлеңіңді айт,
Тұсыңа біздей құрбың келіп қапты.

Қайырмасы:
Жылдам жүрші, Көкшолақ,
Шапшаң жүрші, Көкшолақ.
Олай жүрші......

Зарланасың, ақ ешкі, лағыңа,
Емшегіңнен емізген шырағыңа.
Кел, екеуміз қосылып бір жылайық,
Жетер ме екен Тәңірдің құлағына.

Қайырмасы:
Жалған, дүние-ай, салдың күйге,
Омырауымнан үзіліп түсті,
Екі түйме, ой......

Кәсібім жастайымнан ән мен өлең,
Әзірбай әкем екен, атым Кенен.
Өнерім бойымдағы жалғыз осы,
Сұрасаң сырыңды айт деп халқым менен.
Анам ¥лдар әнші екен......

Мен өзім дулат деген елден келдім,
Көлқопа, Қордай деген жерден келдім.
Жас бала, жаңа талап мен бір қойшы,
Туғалы мұндай жиын көрмеп едім.

Қайырмасы:
Кебекбай, Ноғайбай,
Ақын болу оңай.....

Мен келдім сәлем беріп, батыр аға.
Атағың кең жайылған Сарыарқаға.
Бала едім жаңа талап, іздеп келдім.
Өзіңнен сұрайын деп ақыл, аға.
Атағыңа, ардақты аға, құмар едім,
Нашарға саяң түскен....

Адамға аз жас емес жүз жыл деген,
Қойнына қара жердің кім кірмеген?
Қырық жыл жолдас болған, қайран Жәке,
Сағындым дауысыңды күмбірлеген.

Өлмейтін мен көргенде Күн менен Ай,
Тау мен тас, дариялар, өзен мен сай.
Жаңғыртып Алатауды.......

Тік шырқауға шырқайын шырғақтатып,
Асқақ әнге салайын ырғақтатып.
Ой, үрия-ай, дүние-ай, қызық-ау, қыздар-ай!

Қайырмасы:
Қыз мінген қызыл аттың жүрісіндей,
Кетейін бүлкілдетіп, сырғақтатып.
Төрт бөліп түн ұйқысын

Айтайын ауырлықты елге келген,
Жөн болмас ол бір кезді елемеген,
Қазақтар қарсы пзауып «ақ патшаға»,
Қан ағып, ел қырылған жыл дүрбелең.
Жиналды би мен болыс Алматыға,
Қоршатты жүртты.....

К е н е н:
Мінгенім астымдағы қызыл шолақ,
Қыз байғұс әкесіне аз күн қонақ.
Әй, қыздар, кедейсінбей өлеңіңді айт,
Тұсыңа келіп қалдым «құдашалап».

Ш ә л и п а:
Бағып жүрген ешкімнің бәрі жағал,
Әріптесім сен болсаң, әдіре қал.
Әдіре қал дегенге арсаңдамай,
Жел жағымды мүңсітпей әрі жоғал. ...

К е н е н:
Мен едім Кенен аңын Қордайдағы,
Төгейін өлеңімді таңдайдағы.
Ләтипа, дабысыңды естіп келдім,
Жатсаң да Төмен Балқаш шалғайдағы.
Өзіңдей өнерпазды көргенімде,
Қайнайды зығырданым қай-қайдағы.
Топардың тоғайында сен бір бұлбұл,
Әніңді құбылжытып салғай-дағы,
Ақиық Алатаудың қыранымын,
Қондырып бұтағыңа алғай-дағы.
Л ә т и п а:
Сен бе едің Қордайдағы Кенен деген,
Құлағым келеді деп елеңдеген.
Сыртыңнан естуші едім атағыңды,
Ойда жоқ түлеп түртіп келер деген.
Ашадан Сауытбек пен Жидебай кеп,
Айтысып менен көңлі төмендеген.......

К е н е н:
Бір сөзге тиянақты болмай палуан,
Имендің бе ізденген өнерпаздан.
Неге састың сөзіңнен, неге адастың,
Қажығандай қайқаңдап Нұриладан?......

К е н е н:
Жеңгелер, жүрмісіңдер күйлі-жайлы,
Ішкелі аңсап келдім күрең шайды.
Ауылға көшіргелі келіп тұрмын,
Жатақ қып жатасың ба осы Ақсайды.
Көп боп еді, жеңгелер, көрмегенге,
Сала келдім бір қолқа жеңгелерге.
Ақсайда ағаш бағып отырғанша,
Көшсеңші Қордайдағы туған елге.
Бөдене — Шәйнек:
Орныңыз құтты болсын, болыс қайным,
Кигенің шенел, шәпкі, орыс қайным.
Кедейден өкімет боп шыққаныңда,
Жақсы екен нашарларға болысқаның.
Қош десең тоқсан түйе жиғызып кел,
Құрмет пен парасатты білгізіп кел,
Жүз жорға, ертоқымы ылғи күміс,
Жүз қамшы ер басына ілгізіп кел!......

Кенен:
Ел анасы — жер болар.
Ел ағасы — ер болар.
Кіндік кесіп, кір жуған
Жер балаңмен тең болар.
Ұшқан құс қонбай қоя ма?
Еңбексіз қарның тоя ма?
Ел мен жерден сыр алмай,
Аң қуған жолы бола ма?
Ат мойнында тұмарсың,
Ат аунаса сынарсың,
Ал, қызыл тіл, сайрашы,
Ажал жетсе тынарсың.
Сұлуға, көзім, қарашы,
Топырақ басса жұмарсың.......

К е н е н:
Шашеке, амансыз ба, күйлі-жайлы?
Өнерге өрен аға сегіз сайлы.
О, шіркін, кәрілік те кеп қалыпты,
Аяғы бұл өмірдің түйе - тайлы.
Алабын Алатаудың әнмен жайқап,
Көрген ең қырғыз, қазақ көп жамайды
Айтысып Сарыбас, Жамбыл, Қуандықпен,
Ән, күймен құйқылжытып сән сырнайды.
Асында Ноғайбайдың алғашқы рет
Көргенім мініп барып жайдақ тайды.......

К е н ж е қ о ж а:
Арғы атам Мәделі мен Майлы қожа,
Ғылым мен өнерге асқан сайлы қожа.
Қазыны, қарта менен сары қымызды,
Қонаққа соятұғын тайды қожа.
Сүйеніп құс жастыққа, мамық төсек,
Ішпейтін қаймақ қатпай шайды қожа.
Патша менен бай-манап заманында,
Санаған жұлдыздама айды қожа.
Дін ислам күшті болып тұрған шақта,
Халыққа әділ болған жайлы қожа.
Сен болсаң кедейлерді жиып алып,
Бермедің бай, болысқа ешбір маза.
Бай-манапқа тілектес қожалар деп......