Малшы сырын білем мен,
Қасында өскем жасымнан.
Ел тарихын үйренген
Ертегіші малшыдан.
Малмен жасап, бірге өрген
Жайы мәлім ғасырдан,
Қыйындықты бір көрген,
Малға жаны ашыған:
Бұлтты, желді күндерде....

Екі он екі жыл өтті,
Жердің жүзін тебрентті;
Мұндай жылдар болмаған
Жаудырған жанға нәубетті.
Жер жүзіне еркіндік,
Сәулесін сеуіп көркемдік,
Октябрьдің шұғласы
Күркіреп күндей нұр төкті.....

Жігіттер, не дейсіңдер Тезекбайды?
Тепкізген күрең атқа жирен тайды.....

«А, Нұржан қаламыңды қолына алшы,
Дауысыңды құйқылжытып әнге салшы.
Емеспең топтан озған кәрі тарлан,
Кеудеңде қалған жоқ па бірер тамшы?»,—
деп Наушабайдың Нұржаны өзіне айтқандай:
А, Жамбыл кезің келді сөзің бастар,
Барынша құлаш созып, аяқ тастар!
Алдында жана өмірдің өркендері,
Өрмелеп келіп тұр ғой сөзің қостар.
Айтқызбай саған тіпті ерік қоймас,.....

Жүрегім жыршы домбыра —
Бахытты қартың Жамбыл, мен!
Естиді Отан даусымды,
Бөгелме, Жамбыл, сөйлеуден!
Оралдан асып, даладан,
Еділден асып айқара. .....

Шығып ем бүгін мініп көк байталға,
Кез болдым екеуіңе көк қайқаңда,
Көк байтал өзі семіз, өзі буаз,
Жануар шаба алмаса өкпе айтам ба!
Екеуің келе сала пұшықты алдың ....

Жасықтан асыл шықпас қайрағанмен,
Жабыдан жүйрік шықпас байлағанмен,
Жасарып Жамбыл қайта жігіт болмас,
Жағасын үш қайтара майлағанмен.
Сақалым темір күрек борға малған,
Селеудей шашым селдір зорға қалған.
Аузыма ақ жабағы жапсырғандай....

Бір жыл бұрын көсемім,
Бейне тасқан дария,
Ой өзенін ағытып
Сөйлегенде жария —
Тыңдағанбыз миллион жұрт,
Басы боп мендей қария. .....

Аз сөйлеп, көпті болжаған,
Арыдан терең ойлаған,
Сталин данам, қарағым!
Сөзіңді естіп сөйлеген,
Жүрегін түгел тербеген,
Кәрі мен жастың, баланың!
Тебірендім қатты мендағы,
Күшімді жыйнап қайдағы,
Қаздаңдап бастым аяғым!....

Асқар таудай еліме
Байтақ жатқан жеріме
Шапты фашист дегенде:
Ашуменен аралас
Қыр да келді көмейге,
Қаһар қаулап денемде!
Көз жібердім мен де елге:
Сонда елімнің түрінен
Тастай болып түйілген —
Қаһармандық аңғардым,
Жау сазайын бергенге!
Жау тиді деп саспастан,
Аяқтарын нық басқан
Айбатынан көресің....

Абыройлы аймағым,
Ал тыңдаңыз кәнеки!
Сөйлейін деп келеді
Тіл менен жақ, көмекей,
Жамбыл — Жамбыл болғалы,
Жыр санаға толғалы,
Жамбыл — Жамбыл болғалы......

Жеңіс пен шаттық сенің атыңды атап,
Тойыңа осы өлеңді тартады қарт,
Жырымның өр дауысты қыранысың,
Мен де шат, мендей және халқым да шат!
Ажарың алтын сәуле атқан таңдай,
Сөйлемен дабысыңды домбыра алмай .....

Күнінде ұлы тойдың бойды кернеп,
Лапырып арнасында шабыт өрлеп,
Толқындай бұлтты сөгіп көзге ілікпей,
Бұлқынып асау қиял құлаш сермеп.
Жорғалап желмаядай жер-су баспай,
Нөсерлеп төгіледі өлең селдеп.....

Жер жырттық, қайнады еңбек, егіс салдық,
Жарыспен еңбек жазын біз қарсы алдық.
Қыртысын қара жердің қарыс айырып,
Қажымай жер қазынасы қабын жардық.
Далада асыр салдық ойын, тойдай .....

Елдің ақын ұлдары,
Егей өңкей тілмәрі,
Ел-елден кеп қостың бас;
Ертіс, Жайық Іле, Сыр,
Ұшан-теңіз сулары
Каспий, Арал, көл Балқаш,
Сабасындай өлеңнің.....

Жүзге кеп бақыт тапқан ақын Жамбыл,
Дүниеге түгел кеткен атың Жамбыл.
Тілекке көп аңсаған бүгін жеттің
Далада жасасаң да ғасыр Жамбыл. .....

Өлеңді айт дегенде ағылтқанмын,
Жүйріктей домбырамды сабылтқанмын.
Ел сүйген, еңіреп туған ерді мақтап,
Тынысын дұшпанымның тарылтқанмын.
Ойлансам сөзім шежіре, қиял желі,
Өтеді көз алдымнан тарих белі......

Пернеге бауыр басқан кәрі бармақ,
Арының домбыраның шыңға самғат.
Ақтарып Жетісудың тасқынындай,
Ал, ағыт, өлеңіңді Горькийге арнап!
Ежелден менің жырым елге арналған,
Жүрегімді ел сырымен, мен жалғағам. .....

Кавказ бен Алтай, Алатау,
Асқар, асу белімсің,
Шығысым — қиыр зор тайга,
Құрсанған болат темірсің.
Батысым — байтақ Украин,
Гүлденген бақша гүлімсің.
Солтүстік — ұлы мұхитым,
Ұшан дария шегімсің. .....

Орыстың өлеңінің ақын көркі,
Алмастай мың құбылған меруертті.
Дүниеге асыл сөзден төктің маржан,
Жарқырап тар заманда-ақ шықтың еркін,.....

Көңіл көкке шарықтап,
Қуанбасқа немене,
Құйғандай қуат сергідім
Тоқсандағы денеме.
Сақшы ерлердің, салтанат
Тойында жырым жебеле,
Жыр қырманын төбеле,
Үлестір жұртқа себеле .....

Май төбенің өңірі
Сол күні аса нұрланып,
Алатаудың ақ басын
Күмісті нұрға күн малып.
Қызғалдақ пен сарғалдақ
Алақан аша гүл жарып,
Үйіріп тілін төлдердің,
Бал бетеге шырмауық.....

Дегенде Ұлы Совет, жыр ұсындым,
Жыр емес, — жарқыраған нұр ұсындым,
Халқымның қан таратқан жүрегіндей,
Ардақты Сталиндей ұл ұсындым......

Ленинге ұлы нұрдайын
Жыр арнап оның дидарын
Тіл жеткенше сыйпаттап
Құяйын өлең балдайын,
Бірге туған Ленинмен,
Тұңғыйық теңіз түбінен .....

Ұрпақтарым алдында,
Ұсап жазғы шалғынға,
Мойындамай шалдықты,
Жасарған Жамбыл шағында,
Сайрайды, талай сайраған.
Өмірім балдай, балдырған,
Құмарымды қандырған,
Көңілімді, көзімді,
Өмірімді, өзімді,
Енжудей тізген сөзімді,
Сталиннің сәулеті
Шам-шырақтай жандырған. .....

Жер байлығы болмаса,
Жерден алтын шығар ма?
Ел қамын ойлар болмаса,
Ерден ақыл шығар ма?
Теңіз терең болмаса,
Түбінен інжу терер ме?
Көгінен күн тумаса, .....

Кең даласы қазақтың
Құлпырады гүл жайнап,
Өзбекстан бір елім
Гүлстандай — алма бақ.
Тәжікстан түлеген
Желі жібек — күн шуақ.
Қайта туған бәрінде
Қажырлы берік халқым шат.
Сталиннің жазында
Жадыраған жан рахат. .....

Керіліп жатқан кең дала,
Құнарлы қонысы орыстың.
Қанындай қорып сол жерді,
Батырлар, жаумен соғыстың.
Қылауы құсап асылдың
Қыруар елден тоғыстың.
Құрыштан құйған қамалдай,
Бөгедің бермей жол үстін.....

Күнсіздерге күн болған,
Жер жүзіне нұр болған,
Ақылдың кені данышпан;
Езілгенге қол берген,
Кемтарларға жол берген,
Заманның ері арыстан,
Адасқан халық зарыққан,
Азаттық қылып бақытқа,
Сәулеңді келіп табысқан......

Қылышынан қан тамған,
Найзасынан зәр тамған,
Іргелес елді жылатқан,
Ордасын, туын құлатқан:
Алтай мен Орал арасын
Борандатқан, шаңдатқан;
Талай елді қандатқан, .....