Өзіңсің , Қазақстан, ән, арманым да,
Аяулым, алтын бесік, қара орманым да.
Бір нәрсе жетпейді деу қате болар
Өзіңдей ұлан байтақ далам барында.
Гүл дала – Қазақстаным.

Сен үшін бар сөздіктен сөз таңдайын көп,
Сен барда басылмайды жез таңдайымда от.
Мен сенен кете алмаспын....

Өзіңсің, Қазақстан, ән, арманым да,
Аяулым, алтын бесік, қара орманым да.
Бір нәрсе жетпейді деу қате болар
Өзіңдей ұлан байтақ далам барында.
Паң далам.....

Жазылған жырлар! Жанымның құйттай құстары,
Жайлап жүрсіңдер тірліктің қайсы тұстарын?
Сендерді көріп сүйсініп жүр ме достарым,
Таңырқап жүр ме, табалап жүр ме дұшпаным?
Ұшырып ем ғой, шартараптарға......

Тамаша дәстүрімді халқыма тән,
Жоғалтпай, аялашы, алтын Отан!
Орны боп шын достықтың әуелесін
Үстінен жұлдыз жауған алтыбақаң.
Осында қыз танысса....

Күмбезін көріп анамыз Айша бибінің,
Көзіме жас кеп, кеудеме толды күй бүгін.
Сақтай алмаппыз бастапқы таза қалпында
Хас шебердің қалдырған қымбат сыйлығын.
Өрнекке қара өмірмен.....

Сен кеткен соң басталған-ды басқаша ән,
Жүгіреді жылдар шашып шаңға шаң.
Жырларымды көп адамдар тыңдаған,
Ана, сен ғой естімедің.....

Шам қаласы. Ояндым таң алдында.
Таң алдында бөленді санам нұрға.
Ғарыш жақтан ғажап саз құйылып тұр!
Құдірет бары білінді.....

Бар ғой орны тағдырға да өкпенің,
Еркелетер туған ағам жоқ менің.
Көз алдымда жүрмегесін айтамын,
О, жеңеше, айып көріп сөкпегін.......

Жүрегің тастан ба еді, мұздан ба еді,
Әлде менен жақын бір қыз бар ма еді?
Көңілімді суыттың үнсіз қалып,
Мен де айналсам жұмбаққа қызғанба енді!
Қызғанба енді біреумен билесем де,
Шақыра ғой басқаны биге сен де.
Мен жүрейін жанында жат біреудің,
Өлең оқып берейін сүймесем де.......

Мен бір бақыт іздеп жүрмін, достарым,
Ұқсамайтын бақытына басқаның.
Жұлдыздардай жарық әрі биік тым,
Сол бақытты іздеп жүріп жиі ұқтым:
Ортақ болу керек оған Отаным,
Бауырларым, сәбилерім, сүйіктім.......

Шақырып алдан шың-құздар,
Бәйгеге қосты мені елім.
Саламатсыңдар ма, жан қыздар,
Жаныма тілектестерім!
Сағындым, ауыл аман ба,
Аңсаумен жаным жаншылар.
Өртеніп жүрген маған да
Өкпелі жандар бар шығар.
Адамда түрлі тілеулер,......

Ғашықтардың тіл ұшында не тұрар?
Тіл ұшында сүйгенінің аты бар.
Бір кездегі махаббатым түсті еске,
Сені көріп, қирап жатқан Отырар!
Кәусар сулы, гүлзар бақты, қорғанды
Менің де бір арман қалам болған-ды.
Жастық сәулет, салтанатпен кеудемде
Жасайтұғын сияқты еді ол мәңгі.......

Есімде жас күндерім...
Сіз едіңіз елдегі тамаша қыз.
Ететін атыңызды
Талас аңыз.
Ілесіп кететіндей еді жігіт,
Бұрылып жай ғана сіз қарасаңыз.
Біреулер қол соза алмай, қалса арманда,
Біреулер асығатын қарсы алғанға.
Тыңдайтын
Талас бойы түгел ұйып
Әпке, сіз сызылтып бір ән салғанда.......

Ер адамның демеу әр сөзі бізге.
Түсінеді тұңғиық кезімізде.
Ер адамнан күтеміз ерлік қана,
Қулық деген жетеді өзімізде.
Ерлер жайлы жоқ тарих жазып біткен.
Құрсын соғыс ерлерді азып күткен.......

Келінжан, тілегін ал мына көптің,
Ойлама ақыл айтып тұр-ау деп тым.
Естілікпен ескергін,
Келген жерің —
Жақсысы бір ауылдың, бір әулеттің.......

Су суыған октябрьдің соңы бұл,
Алма бақтан қайда әкеткен толы гүл?!
Жасырынып жалғыз алма қалмап па,
Жапырақтардың тасасына мол үңіл.......

— Жанарынан жау жүзі жасқанатын,
Қадамынан жақсылық басталатын,
Кірлетпейтін замандас жастар атын,
Қуантатын ата-ана — қос қанатын
Ұл болу үшін, әке, не істеу керек?
— Зер сал, балам, мынадай ұлағатқа.
Ұяны атпа! Арам ой ұялатпа!
Адамдарға күдіксіз сене біл де......

Іздейді адам бақытын, аңсағанын,
Зарығу бар үздіккен үнді әнінде.
Жапырақтар да сағынып таң самалын,
Бөленетін сияқты мұңға күнде.
Бұлбұл әнін тыңдашы ояуыңда,
Тіршілікке, құдай-ау, бәрі құштар.
Батар күннің қып-қызыл бояуында......

Барасыңдар қай жаққа кетіп бәрің?
Сырт-сырт етіп тоқтамай өкінтті әр үн.
Бір сөз, бір ой, бір демге ұзарыңдар,
Құдіретті, қуатты секундтарым!
Сағаттардың тілімен құйғып бәрің
Алып қашып өмірдің сыйлықтарын,
Зырлайсыңдар, қуамын күні-түні......

Сен кеттің, апа, кешікпей
Сездім мен өмір салмағын.
Бауырым жылап бесікте
Жатты,
мен жұбата алмадым.......

Бір жерде тұрлау таппаған,
Қосылмай малы қаптаған,
Бөлініп қонған қазақты
Кімдер де кімдер шаппаған?
Бағынып бірақ қалмаған,
Тәуелсіз қайран жан далам!
Жер бар ма жалпақ төсіңде......

Дауыстар:
Сыңғырлы,
Сүйкімді.
Дауыстар:
Мың түрлі,
Сиқырлы,
Бөледі
ойымды,
Көңілімді.
Бұзады
Тыншымды,
Ұйқымды.
Самал жел,
Шашымды тарама.
Думанды бақтарды арала!
Жапырақ түн бойы жана ма?
Жайдары жаз өтіп бара ма?
Дір еткен...
Шық қонған гүл шығар,
Гүлдерді тербетіп Күн шығар.......

Жылдан жылғы жаз-дағы жайдарырақ,
Жарқырайды шақырып айна бұлақ.
Бар дүние елжіреп тұрғанменен,
Мейріміңдей өзіңнің қайда бірақ.......

— Досым!
Сен сезінесің бе?
Мұңайған кезім есімде:
Көңіл гүлін сарғайтып күз дегенің,
Әрі аударып қуаныш бізден өңін,
Жалғыздықтан жүрегім сыздағанда
Жұбаныш қып
Өзіңді іздеп едім.
Ал кейін: ұғынасың ба?
Шаттықтың шұғыласында......

Қар жауып тұр қалада баяғыдай,
Адамдарды бақытты ет, ая, құдай."-
Туған жерге аспаннан суық гүлдер
Түсіп жатыр қанатын жая құлай.
Қай кезде де қазақтың даласы кең,
Біреу — бақыт, біреулер — жарасына ем,
Іздей ме екен, адамдар бара жатыр
Аппақ-аппақ қарлардың арасымен.......

Аяулы шағым — жастығым!
Жартасқа шыққан ақ гүлім.
Байлауға келмес тасқыным,
Басылмай жүрген аптығым.......

Сүйіктіңдей жүретін кіл есіңде,
Кір түсірме ел деген ұлы есімге.
Ата мекен — бақыты бабалардың
Жеңіп алған сап ғасыр үлесінде.
Күндерімен, түнімен, гүлдерімен......

Құдіреттеніп құйылғанда ұлы ақын,
Гераклдей күшті әрі ірі — ақыл.
Күңіренеді қобыздайын аңырап,
Тебіренеді теңіздейін сұрапыл!
Көздерінен Күн шашырап маздаған,
Сөздерінен мұң шашырап боздаған.
Туғызады таң ғаламат суреттер
Сикейростар, Сальвадорлар жазбаған.
Аспан жақтан шабыт қонған шақта оған,
Ақ қағазға құйылады аппақ ән.......

Иншалла, қолымда жақсы зат болса,
Жарлы, мұқтаж жандарды жарылқауға жететін,
Жаны мұңды жандарды бақыттырақ ететін.
Таразыға тартылмас, өлшенбейтін өлшеммен,......

— Ақ таң едім,
Алаулы кештер едім,
Күн боп,
Түн боп мезгілді кестеледім.
Сырласайық,
Жас ұрпақ, мен бар жерде
Не айтар едің, сонан соң не істер едің?
— Алтын Күнім!
Ақ нұрын жайған Айым!
Айтарымды ақылмен ойға алайын.......