Cүйгенімнен періште таптым

Керемет бір жерге апарамын, нағыз жұмақтың өзі деді... Сүйгеніме сенбегенде кімге сенемін дедім де, артынан ере бердім... айтқандай-ақ нағыз жұмактың өзі екен, ашық аспан, жымыңдаған жұлдыздар, сүйіктің қасында, одан асқан бақыт жок екен... сол жерден бір үйді жалдадық, шәйін -тамағын бердім, өзімді әлемдегі ең бақытты жандардың бірі сезіндім, көзім күлімдеп, жүрегім лүпілдеп тәнімнен шығып кетердей болды... Одан кейін шайтанымыз азғыртып, ләззатка бөлендік.... Алғашында бәрі жақсы болды, алақанында ұстады, мәңгі бірге боламыз, мәңгі сүйіп өтемін деп уәде берді. бірақ менің аяғым ауыр болып қалғанын естігенде, мен десе жанын беруге дайын сүйіктім жоғалып кетті... не болса күтейін дедім.... Бір ай өткеннен кейін біраз шыдашы, акем ауыр халде ауруханада жатыр, көктемде аламын деді, ал коктемде мен 4 айлық баламен болар едім, жарайды дедім... Сендім айтқан сөздеріне,,,, Содан кейін мүлде жоғалып кетті.... Түсінемін әкенің орны бөлек екенін, бірақ ол да менің ішімдегі жаны бар періштенің әкесі ғой, неге соны ойламайды екен, түнімен егіліп жыладым, аке-шешеме айта алмадым... Баламды алып тастауга да қимадым, ол маған не істесе де мен оны сүйдім, сүйген адамнан бала тапқым келді, қалдырамын деп шештім де, ауылға жол тарттым, аке шешеме айта алмадым алгашқы күндері,,,, кейін жүрегім айнып, құсқанымды көріп, анам бірден біліп қойды! Анам ештеме демеді, әкем менімен мүлдем сөйлеспей қойды, бірақ не істеймін, тағдыр ғой, мен тағдырға қарсы келе алмаймын ғой, көндім, періштемді қалдырдым... Қазір Аллаға шукір 3 айдан асты.... Өзімді өте бақытты сезінудемін, себебі мен болашақ анамын, ал ол бұл бақытты ешқашан да көре де алмайды жане білмейді де, себебі мен оған баланы алдыртып тастадым дедім. Акем де шешем де кешірді, құшақтарына алды, маған қазір өзімнің періштем мен әке-шешемнен басқа ешкім керек те емес. Алла қаласа 6 айдан кейін ана атанам, бұдан асқан бақыт бар ма десейші бұл әлемде...