Қайсар Қауымбек (Атама)

Шырылдатып, жылатып құс жүректі,
Қас-қағымда зырылдап үш жыл өтті.
Сонау қырда қалқиған бір төбешік,
Үш оранып, ақ қарға үш түлепті.

Қуат қылып иісін тымағыңның,
Жылап тұрып, құшақтай құладым мың.
Көшесі де көзіме жат көрініп,
Үш жылы өтті өзіңсіз бұл ауылдың.

Көңілдегі алысып мың бір мұңмен,
Бәрін білдім мен осы құрғыр күннен.
Қабырғамды енді-енді қозғап едім,
Қанатымды тағы да сындырдым мен.

Жатар едім томпиып құшағыңда,
Қалдым, ата, қайтемін құса-мұңда.
Үш-ақ жылда жаныма қырау қонып,
Азамат боп кетіппін үш ақ жылда.

Биікте емес, күйікте күн кешіріп,
Жолда қалған жандаймын күйме сынып.
Тағы міне өзіңмен тілдесуге,
Қабіріңе барамын сүйретіліп.