Сырбай Мәуленов (Көқ сеңгір)

Жатырсың сен қарайып,
Жер бетінде бір меңдей.
Тағып маған тау айып,
Тау деп айтсам күлгендей.
Тау шығарсың жасыңда
Бойың көкпен таласқан.
Қар ұялап басыңда
Бұлт шыңында адасқан.
Бір кездегі алып шың
Жаңбыр ойып, жел күреп,
Шөге-шөге қалыпсың
Шынтағыңмен Жер тіреп.
Жасап кейде шет-пұшпақ
Күліп саған басқа тау.
Жастық шағын бетке ұстап,
Айта берсін босқа дау.
Құр бекерге қамығып,
Сен мұңайып жасыма.
Келер әлі кәрілік
Олардың да басына.