Темірхан Медетбек (Бiз қандай едiк?)

Арымас аттар мiнетiн,
Тозбас тондар киетiн;
Қара тастарды қақ жарып
Қарағайлардай
Қаптап өсетiн;
Қара нарлары
Шудалары желкiлдеп
Қара бұлттардай көшетiн;
Айғырлары
Күнге қарап кiсiнеп,
Биелерi
Айға қарап құлындаған;
Кетiссе –
Бұрылмаған.
Сөздерiн
Тасқа қашаған;
Алыпсоқтарының итаяғын
Оюлап
Жезден жасаған;
Алтайды жастанып жатса
Аяғы Үрiмге жеткен,
Керiлсе
Үрiмнен де өткен;
Кермелерiне
Тайбурыл мен
Керқұла байланған;
Алты айшылық жолдарды
Алты күнде айналған;
Қамалдары
Құлжалар шыға алмас
Ақар-шақар құз болған;
Қағандары
Күн астындағы
Күнiкей қызды алған;
Тәңiрден басқа
Қайтпаған ешкiмнен;
Iбiлiс, жындарға
Қара тастарды түттiрiп,
Дию мен перiге
Құмнан арқан естiрген;
Күн жағы
Күмiс дiңгектi,
Ай жағы
Алтын дiңгектi
Ордада отырған;
Сол жақтан келгендi
Жапырған;
Оң жақтан келгендi
Опырған;
Желдей аңқылдап,
Сұңқардай саңқылдап сөйлейтiн,
Даладай кең,
Таудай биiк халық едiк.
Алып едiк!
Сол елдi
Алқымынан сыға-сыға
Шымшық торғайдай
Шиқылдап сөйлейтiн
Төменшiк еттi.
Төбесiнен ұра-ұра
Таудай денесiн шөктiрiп
Төбешiк еттi.
Шүкiр!
Қайтадан көтерiлiп келем!
Баяғы Айым
Қайта туардай!
Баяғы күнiм
Қайта шығардай!