Әмірхан Балқыбек (Сырлы Өзенмен қоштасу)

Көгiн де, даласын да,
Көзiме көшiрер ме ем.
Осы өзен жағасында,
Ата-анам өсiп-өнген.

Жыр жазар қауырсын ем,
Қалайша ауырласын.
Маған осы осы маңға,
Жөн едi-ау бауыр басу.

Мүсiнi бала қайың,
Бұрымы бұрау бұрым.
Сүйсем-ау қарапайым,
Ауылдың бiр аруын.

Қол созбай ерден гүлге,
Табар ма бақ қазақты?!
Сол ару талай түнге,
Тарттырса-ау тәттi азапты.

Қымыз бен қырмызының,
Иiсi араласқан.
Жатсам-ау қыр қызының,
Бал төсiн таба алмастан.

Бар ма амал, бiрақ олай,
Болмайды, сезедi iшiм.
Жолшымын соққан жолай,
Мынау бiр кезең үшiн.
Солқылын шер кеуденiң,
Басуға жетер ме әлiм.
Сағым боп келген едiм,
Сағым боп кетем тағы.

Шығамын ертең жолға,
Сырлы өзен түсiнесiң.
Қаздарың салып хорға,
Жылқылар кiсiнесiн...