Әмірхан Балқыбек (Ауыл суреті)

Шаңқан ауылын арманның атап қонып,
Қыз қолынан шай iшу атақ болды.
Сұрақ болдың – себебi сұлулығың,
Бiр шешiмiн таппадым, шатақ болды.

Екi түрлi ой, ортада сызық, сiрә!
Өзiме аян жүрмегенiм қызық сұрап.
Арысы – бiр сезiм пернем тентектеу де,
Көп болса – бiр тәттi ойым бұзық шығар.

Көңiл шiркiн әлденеге құлшынғалы,
Мен де отырдым, шалбарымнан қыр сынбады.
Екi қолым қалықтап кесенi iздеп,
Екi көзiм қызықтап қымсынғаның.

Көбiк сөздiң тауысқандай шайқап бәрiн,
Көмейiмнен үн шықпады, шай батпады.
Сен де қызық жансың-ау сырың жұмбақ,
Тереңдегi ағысың еш байқатпадың.

Қысылғанда мен қысылдым, көп терледiм,
Көңiлiмнiң жыртығы көктелмедi.
Тентек ұлына ұяң шал басу айтып,
Бiр тәттi арман қуып ем, жеткермедi.

Шыдар-ау сынға дәл мұндай сiңiр – сезiм,
Сонымен кеш боп қалды iңiр түсiп.
Жонарқамнан тарс жапты қақпа есiгiн,
Қара кемпiр – қарауылың қыңыр кiсi.

Қырсыққанда ендi қайдан тұрақ табам,
Көкейiмде шешiмi жоқ сұрақ қана.
Өз қолынан мұң қыздың шарап iшiп,
Жырды алданыш қылармен бұл аптада.

Түнгi аспанға қарап ем, түк таппадым,
Менiң-дағы кеп-кеттi ме-ей бұлтақтағым.
Бар қалғаны сол сәттен әсер ғана,
Және балаң жiгiттiң жыр шатпағы.