Мұхтар Шаханов (Қырғыздар мен қазақтар)

Шаттықта да бірміз,
Қайғыда да бірміз,
Бір тамырдан қуат алған егіз, туыс гүлміз.
Бірімізді екіншіміз қолдап, сүйеп жүрміз
Алатауды алып құсқа балар болсақ
Сол құстың
Бір канаты қазақ та, бір қанаты қырғыз.
Еңісте де, өрісте де бірміз,
Жеңілісте, жеңісте де бірміз,
Ынтымақ пен ізгіліктің жігін ашпас шеге болып тұрмыз,
Түйенің қос өркешіндей тұтасқан бір дене болып тұрмыз,
Сен жоқ жерде қазақ жетім, жан бауырым, қырғыз.
Ер мен езді ажыратпай адамзатқа бақ бар ма?
Бабамыздың сақалы да түсті қанша көкпарға.
Кейбір қырғыз қансыздары
Сонау жылы, ызғар шашқан ақпанда
Өз ұлтының мұхиттан да терең жатқан байлығы,
Бүткіл түрік, бүткіл әлем рухының айбыны,
Манас туын құлатқалы жатқанда,
Бар қырғызды жылатқалы жатқанда,
Хас батылдық кімге шаттық, кімге азап
Жанын салып қорғап қалған бір қазақ.
Қырғыз үшін отқа салған қанатын
Ал ол қазақ — ұлы Әуезов болатын.
Желтоқсанда егемендік аңсап ұлы кең дала,
Тосын мінез көрсеткенде қажырлана, жандана,
Қазақтың жас өркеніне
Бүкіл әлем көз тіккенде таңдана,
Жойқын күштер жұдырығын көрсеткенде паңдана,
Бәрі бұғып қалған кезде, ей бауырым, қырғызым
Тайсалмастан қолдау айтқан, қорғау айтқан сен ғана!
Жалғай берсін құдалықты ер жігіттер, гүл қыздар,
Екі елге ортақ Манас, Абай көгіндегі жұлдыздар.
Қырғыздардан асқан туыс болған емес қазақта
Ал қазақтай бауыр таба алмайды қырғыздар!