Тал басында түндіксіз отау.
Ұя

Құрықсыз тұлпар ұстадым,
Кеште құр-құрлап.
Кеште тауықты ұясына қамау

Қырық қылыш, найзалы қай жануар,
Асынған және он екі қанжары бар.
Көңіл жер мен көктің арасында,
Жігіттер, мұны байқап аңғарыңдар.
Болады бұған әуес көп адамзат,
Шежіре көкірегі жазылған хат.
Қолына шынжыр арқан ұстап жүріп,
Астына мініп отыр алтыннан тақ.
Басында құрулы тұр алтын шатыр,
Ғайыптан қызығы бар бұл бір батыр.
Барғанын тіпті аман жібермейді,
Адамзатсыз болмайды әуел ақыр.
Бүркіт, қырық қылыш-жиырмадан екі қанаты, он екі қанжар-он екі тал ұзын құйрығы, сегіз найза- тұяқтары, шынжыр арқан-аяқ бауы, алтыннан тақ-тұғыры, алтын шатыр-томағасы

Сағат санап өтіп жатыр жыр уақыт ,
Кейбір адам өздерін жүр жұбатып .
Қатар жүрген досың болса наданнан
Қысылғанда кетер орға құлатып .

Абайсызда ажал келсе тайсалмай ,
Бітті өмір дей көрмегін......

Жаным менің жаным менің тынышталсын
Махаббаттан жүрегім тыныштаталсын
Қайғыдан қан жұтып жүргенімді
Біліп тұрып неге сен қазбалайсың
Білесіңбе жаным сеніғана сүйгенімді
Сен маған қарай келесіңбе
Жүрегіме жылуыңды бересіңбе
Сен жоқта жүректің дүрсілі тақтайтынын
Сен жоқта қайғылан қан жатамын
Сен осы сөзіме сенесіңбе
Сен осыны естісең келесіңбе жаным

Алғырланба арзандатып атыңды ,
Арамдатпай алдыңдағы асыңды .
Айтқаныңнан адаспағын Арайлым
Арбағанда , алдағанда арыңды ? !

Айта алмадым ақылымды армандап ,
Арсызданып абайсызда.....

Алаңдайды , ауырлайды тұл бойым ,
Сағынышпен күткендеймін жыл тойын .
Шаршамастан жыр бұлағын іздейін
Нұрға бөлеп туған жердің қыр – ойын .

Таң алдында гүлді орап сәулеге ,
Бұлбұл үнін сайратамын кеудеге .
Алауратып алыс.....

Аулаққа із тастап өмір өткелін ,
Күннің өзі сәулесімен өткенін .
Байқайсың ба , қырға шығып сезінші
Жаймашуақ келіп жеткен көктемін .

Керім дала гүл раушан тағынып ,
Ән құстары қанат....

Келген жоқсың бұл өмірге текке сен ,
Бар шындықты айтып өтем бетке мен .
Сумаңдаған Әзірейіл —- сұм әзіл
Өтіріктің өсегінде кетпе сен ,
Адам болып жүргеніңде көппенен !

Уақыт зырлап , тағдыр қыстап өткенмен ,
Кім сұрайды келешекті өткеннен ?
Не берілді ? , тіршілікке.....

Меңіреу құлазыған кең жазира ,
Оранды неше түрлі гүл мен бауға .
Алып күш еңбегімен бар халықтың
Бөлендік емін – еркін сайрандауға .

Маржандай алтын дәндер толқын болып ,
Шығады Күн көзімен ....

Келмей қойды шабытым , бұл не мазақ ,
Кетпей қойды елес күй көп мазалап .
Отырамын бей уақытта , іңірде
Көңіл кірін көз жасыммен тазалап .

Жан емеспін ешкіммен де егескен ,
Менде сендей ақын....

Ойлап едім келіп жетті гүл көктем ,
Жапалақтап қар жауғаны бұл неткен ?
Ықтасында қонақтаған бей уақыт
Көгершіндер көрінбейді теректен !

Шайқатылып тербетілді бұтақтар ,
Өн бойынан ақ көбелек....