Тым көңілсіз кейіпке еніп қошқыл
Түн, Аспанымнан көзді арбайды көп сылқым.
Өзің жайлы ойларымның отына,
Жаным балқып жылынамын ех, шіркін!..

Түнгі қала. Қызыл, сары түрлі шам,
Әуені ауыр айтып....

Сен менің бүгін тағы түсіме ендің,
Беймаза бұл хәлімді түсінер кім?
Жаныма жақұт нұрлы сәуле шашып,
Көзіңнің күліп тұрды ішінен Күн.

Бұл жайды мен түсіндім, сен де түсін,
Тарылып бара жатыр....

Махаббатқа тән емес пе мұң-шаттық,
Сүйген жүрек жалғыз қалып қойса да.
Құмарлықтың құлы болып бір сәттік,
Құрбан болған сезімдерің бейшара.

Міндет емес жанарларға жас алу,
Өмір солай өкінішті, дей тұра,
Айтшы маған арманы....

Қиналып мүлде тағы боп барам,
Жүрегім – құса, көңіл – мұң.
Түсіндім енді, сәні жоқ маған
Өзіңсіз мынау өмірдің.

Осы болды ма түсінгендегің?
Жанымды кеттің....

Оңашада жанарыңнан тамшы үздің,
Жұбатпаймын. Бәлкім мен де әлсізбін.
Алып-ұшқан сағыныштан кешегі,
Арылғанмын. Ол өйткені арсыз мұң.

Жердің бетін тіміскілеп кезер Түн,
Жұлдыздардай....

Сол бір күні мені, жаным,
Бір нәзік сыр тербеп еді.
Содан бері сағынамын,
Сағындың ба сен де мені?

Қайда сол бір сезім мөлдір,
Сүйген жанды....

Мен жүріппін бәріне беріліп тең,
Қызық қуып, сән құрып серілікпен.
Әлде, шіркін, жігіттің мінезі ме,
Бір өзіңе қараушы ем тек үмітпен.

Шын бақытым болмас деп мәңгі ол менің,
Қылығыңа құмартып....

Сары түсті сағыныштан Күз моншақ,
Тағып алып тағы келді бізді аңсап.
...Көздеріңді тұрды менен жасырып,
Кірпіктерің қызғаншақ.

Сұр қалаға сыр айтады сыңсып Күз,
Ал, екеуміз күзде ашылған бүршікпіз.
Кірпіктерің күні-түні....

Қайғырып қамыққанда,
Жан жүдеп жабыққанда,
Айналып жарық таңға,
Жаныма сен келесің!

Аямай тағдыр сынап,
Мазалап сан....

Құлазып қалды ма еңсең,
Жылатсам демеп едім.
Жылаған жанды көрсем,
Жұбатсам деген едім.

Қарсы алмас сол баяғы,
Көктем де....